To zdjęcie obiegło świat. 19 lipca na festiwalu w Berlinie Brad Pitt promujący film „Bullet Train”, w którym gra główną rolę, pokazał się na czerwonym dywanie w brązowej spódnicy odsłaniającej owłosione i wytatuowane łydki, w luźnej marynarce oraz różowej koszuli szczodrze odsłaniającej pierś, na której dyndały naszyjniki. Zapytany, dlaczego jest w spódnicy, 58-letni aktor odpowiedział: „Sam nie wiem. Wszyscy umrzemy, więc poszalejmy trochę”.
Gdy w roku 1966 Yves Saint Laurent pokazał damski smoking, wydawało się, że nastąpił przewrót. Wtedy kobietę ubrano jak mężczyznę (w podtekście emancypacji), dzisiaj wszystko się rozhuśtało. Mężczyźni z pokolenia Z, wykarmieni na mediach społecznościowych, dyktują styl, ubierając się jak kobiety. Odżegnują się od tradycyjnego wizerunku macho, samca alfa, biją się w piersi za lata władzy rzekomo narzucanej kobietom. Czy garderoba roku 2022 o angielskich nazwach „no gender”, „gender fluid” jest po prostu tylko językową nostryfikacją tego obecnego od dawna w modzie zjawiska?
Zmiękczanie męskiego stylu
Moda przygotowuje do tego od dawna. Różnica między męskim i damskim leży jeszcze w stronie zapięcia (choć i tu można się pomylić) i w rozmiarze. Ale fason, krój? Od kiedy męskie marynarki stały się wąziutkie w ramionach i w klatce piersiowej, kolorowe, z wzorzystymi podszewkami, dziewczyna będzie w nich wyglądać nie gorzej niż facet. Dopasowane i krótkie sweterki. A spodnie? Gdy kupuję dżinsy, nie pytam, czy są damskie, wybieram tylko odpowiedni fason. Podział damski/męski zatarł się też w butach sportowych. Pumy, nike może nosić każdy – on, ona, dziecko. W męskim dziale generalnie znajduje się dzisiaj to wszystko, co w damskim: biżuteria, szaliki, szale i apaszki, torby.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.