Ziemski raj, „święte miejsce naszych czasów”, mekka zakochanych, kuźnia talentów, wyrocznia mody i dobrego smaku. Dekadencka metropolia, tolerująca zakazane gdzie indziej praktyki, w której brukowce kształtują opinie i są postrachem polityków. Europejska stolica luksusu, włóczęgów, żebraków oraz uchodźców. Po „Paryżu romantycznym” i „Paryżu 1900” Petit Palais zaprasza do Paryża nowoczesnego.
Wystawa celebruje lata 1905–1925, w których Francja żyła złudzeniami, a miarą wartości dzieła sztuki stała się oryginalność. Kuratorzy, jakby dla kontrastu, zaskoczyli konserwatyzmem. Nie próbują zmieniać hierarchii, obalać pomników ani wznosić nowych. Zaskakuje co najwyżej to, że wśród zgromadzonych w Petit Palais prac Modiglianiego nie ma ani jednego aktu. W sumie eksponatów jest 400. Większość pochodzi z paryskich zbiorów i muzeum w Grenoble, które jako pierwsze w kraju zaczęło kolekcjonować sztukę XX w.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.