Kiedyś wśród Żydów panował zwyczaj poświęcania dzieci na służbę Bogu. Niejednokrotnie poświęcano już dzieci, które jeszcze się nie narodziły. Najczęściej jednak, dzieci przynoszono do świątyni zanim ukończyły piąty rok życia. Wtedy oddawano je kapłanowi, a ten ofiarowywał dziecko Panu. Ten żydowski zwyczaj w pewien sposób przypominał dzisiejszy chrzest w Kościele katolickim. Do tego sakramentu także to rodzice przynoszą swoje małe dziecko i włączają je do wspólnoty Kościoła.
Czasem bywało również tak, że dziecko pozostawiano dłużej w świątyni na wychowanie, kształcenie, ale także pomoc przy służbie w świątyni. Tak było w przypadku Maryi. Informacje o tym wydarzeniu znajdują się w pismach apokryficznych. Pisma opisujące ofiarowanie Maryi nie należą do kanonu Pisma Świętego.
Ofiarowanie Maryi w świątyni
Matka Maryi, Anna, przez wiele lat pozostawała bezdzietna. Pragnąc potomstwa, cały czas modliła się do Boga. Obiecała przy tym, że jeśli zostanie matką, odda swoją pociechę na służbę Bogu. Tak też się stało. Maryja, podczas swojego ofiarowania, miała najprawdopodobniej trzy lata.
Rodzice, św. Anna i św. Joachim, przynieśli Maryję do świątyni i oddali ją kapłanowi – Zachariaszowi. To ten, który później zostanie ojcem Jana Chrzciciela. Tradycja podaje, że Maryja pozostawała w świątyni przez ok. 12 lat.
W Protoewangelii św. Jakuba (księga powstała ok. 140 roku po narodzeniu Chrystusa) napisano, że rodzicami Maryi byli św. Anna i św. Joachim. Maryja urodziła się, gdy jej rodzice byli w podeszłym wieku i między innymi dlatego została oddana na wychowanie do świątyni. Opis ten pojawia się jeszcze w dwóch innych apokryfach: w Księdze Narodzin Błogosławionej Maryi i Dziecięctwa Zbawiciela oraz Ewangelii Narodzenia Maryi.
Początkowo święto Ofiarowania Maryi w świątyni obchodzono jedynie w Jerozolimie. Pierwsze obchody datuje się na VI wiek, kiedy w Jerozolimie poświęcono kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny. Od VIII wieku święto obchodzono już na całym Wschodzie, a W 1372 r. dzięki papieżowi Grzegorzowi XI dotarło ono do Awinionu. W XVI wieku papież Sykstus V rozszerzył święto Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny na cały Kościół.
Maryja była całkowicie oddana Panu Bogu
Uroczystość Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w świątyni przypomina nam, że Maryja, jak nikt inny, była oddana Bogu. Nie tylko na czas przebywania w świątyni, ale w trakcie całego swojego życia. Poprzez swoje całkowite oddanie i zawierzenie Bogu, sama stała się świątynią dla przychodzącego na świat Chrystusa.
Maryja przygotowała się pilnie do misji, jaką powierzył Jej Bóg – do bycia Matką Zbawiciela. "Oto ja, służebnica Pańska" – wypowiedziała Maryja, gdy Archanioł Gabriel przekazał Jej, że pocznie Syna Bożego.
Czytaj też:
Dlaczego Maryja Ostrobramska została Matką Miłosierdzia?Czytaj też:
Bazylika w Licheniu. Największy kościół w Polsce