Upadła Syryjska Republika Arabska, jaką znaliśmy. Upadł nie tylko taki czy inny prezydent i otaczająca go elita. Upadł ostatni, epigoński twór ideologii baasizmu, świeckiego panarabskiego nacjonalizmu skoncentrowanego na budowie scentralizowanych państw według europejskiego modelu. Panarabska ambicja baasistów została zarzucona jeszcze w latach 60. XX w., gdy okazało się, że wspólnej przyszłości nie potrafi zbudować nie tylko kilkaset milionów Arabów, ale nawet sami działacze Baas, którzy rozłamali się na frakcję iracką i syryjską, trwające następnie we wzajemnej wrogości. Hafiz al-Asad, ojciec Baszara, którego upadek właśnie obserwowaliśmy, przejął władzę nad tą ostatnią i nad całą Syrią, by realizować już nie ideę panarabską, ale pansyryjską.
Był w tym pewien historyczny paradoks, bo wcześniej Baas bezwzględnie zwalczała Syryjską Partię Socjal-Nacjonalistyczną promującą pansyrianizm. Asadowie, szermując nadal hasłami panarabskimi, w praktyce realizowali ideologię SPSN – ideologię pansyryjską. Ostrze tego paradoksu tępi fakt, że małżonka al-Asada seniora i matka juniora – Anisa Machluf – wywodziła się z rodziny działaczy SPSN.
Zapraszamy do korzystania z rozszerzonej wersji portalu.
Ponad 250 artykułów miesięcznie dostępnych dla stałych Czytelników. Wydania tygodnika „Do Rzeczy”, miesięcznika „Historia Do Rzeczy”, programy naszych publicystów: Pawła Lisickiego, Rafała A. Ziemkiewicza, Wojciecha Cejrowskiego
Już od 4,90 zł w promocji lub z wieloma prezentami
Dostęp aktywowany? Zaloguj się