"Naprawdę daleko" – czyli historia Leolida z Madagaskaru

Kiedy w odległej wiosce na Madagaskarze ogień pochłania cały dobytek, życie wydaje się gasnąć. Piętnastoletni Leolid traci dom i bliskich. Mimo dramatycznego ciosu losu nie poddaje się rozpaczy – rusza pieszo w długą podróż do najbliższej placówki, gdzie może zawalczyć o przyszłość. Jego wędrówka stała się kanwą filmu dokumentalnego w reżyserii Katarzyny Urban „Naprawdę daleko – Droga Leolida do lepszego życia”, który w połowie maja 2025 roku przybliży widzom tę niezwykłą historię o sile ducha, nadziei i mocy niesionej pomocy.

Madagaskar to piękna wyspa, jednak przetrzebiona biedą i regularnie dotykana przez klęski żywiołowe. Pożary lasów i wiosek (jak ten, który strawił wioskę Leolida) oraz cyklony i susze regularnie niszczą domy i uprawy. W efekcie mieszkańcom brakuje podstawowych dóbr: jak alarmuje dr Lidia Stopyra, szefowa polskiej misji medycznej na Madagaskarze: „brakuje jedzenia, wody, prądu, leków”. W suchych miesiącach rzeki wysychają, więc ludzie piją wodę z zanieczyszczonych kałuż – „te rzeki pod koniec pory suchej są zupełnie wyschnięte. Z tych rzek oni piją wodę”. Dzieci często nie chodzą do szkoły, bo muszą pracować na utrzymanie rodziny. Wiele z nich trafia do niebezpiecznych, nielegalnych kopalń, wydobywając cenny minerał – ich praca jest ostatnią deską ratunku, by zarobić na jedzenie. Infrastruktura edukacyjna jest dramatycznie niedofinansowana – w wielu wioskach, gdzie w ogóle jeszcze jest szkoła, uczniowie uczą się w salach przykrytych strzechą, często przy jednej książce dla całej klasy.

W takich warunkach państwowa służba zdrowia to fikcja. W Mampikony jedyny publiczny szpital ma tylko 15 łóżek dla 15 milionów mieszkańców – lekarze mówią, że to „za mało”. Mieszkańcy są wręcz „skazani na śmierć z powodu braku zaplecza medycznego” – tłumaczy Wojciech Zięba, prezes Polskiej Fundacji dla Afryki. Polska Fundacja dla Afryki postanowiła działać – buduje tu nowy szpital misyjny. Dzięki pomocy darczyńców powstanie placówka z 120 łóżkami oraz kompletem oddziałów (ratunkowym, operacyjnym, pediatrycznym, ginekologicznym itd.), przynosząca realną nadzieję tam, gdzie jej dotąd brakowało.

Przez pryzmat tej misji poznajemy Leolida. Po pożarze, który zabrał mu rodzinę, postanowił iść dalej – dosłownie. Przeszedł pieszo kilkadziesiąt kilometrów, by znaleźć szkołę. „Po wędrówce bez przerw na sen dotarł do celu i ostatecznie wykształcił się na technika laboratoryjnego” – relacjonuje oficjalny opis filmu. Dziś, jako wykwalifikowany technik, Leolid sam pomaga potrzebującym, pokazując, że jedna dana szansa może odmienić życie. Jego historia stała się symbolem tego, że nawet pozornie beznadziejne losy można przełamać.

Film, wykony przez Macieja Sykęi High Hope Films przy montażu autorstwa Adama L. Nurka ukazuje trudne realia – dzieci pracujące w kopalniach, szkoły, w których jedna książka przypada na stu uczniów – ale przede wszystkim moc nadziei. Całość uzupełnia muzyka autorstwa Rajery’ego – artysty z Madagaskaru, samouka nazywanego „Księciem Valihy”. To tradycyjny instrument szarpany, na którym Rajery uczył się potajemnie – mimo utraty palców prawej dłoni. Cały ten dokument i jego wyraz artystyczny ilustruje, że nawet drobna pomoc (dostęp do edukacji czy bezpłatna wizyta lekarska) potrafi zmienić życie i że obecność polskich pomocy odmienia codzienność Madagaskarczyków. Każdy z nas może dołożyć swoją cegiełkę – przekazując 1,5% podatku na Fundację dla Afryki (KRS 0000415325), wspierając wolontariatem czy dzieląc się informacją – bo realna pomoc tworzy łańcuch solidarności z tymi, którzy jej najbardziej potrzebują.

Nie pozostawajmy obojętni – premiera filmu już 16 maja 2025 roku. Obejrzyj „Naprawdę daleko – Droga Leolida do lepszego życia” i daj się poruszyć. To więcej niż dokument – to apel o wrażliwość i wsparcie tam, gdzie pomoc naprawdę daleko sięga, bo nasze drobne działania potrafią odmienić życie wielu ludzi.