Jak wygląda prawdziwy reżym w Europie, czyli dlaczego "The Guardian" i "New York Times" krytykują Hiszpanię

Jak wygląda prawdziwy reżym w Europie, czyli dlaczego "The Guardian" i "New York Times" krytykują Hiszpanię

Dodano: 
Koronawirus w Hiszpanii
Koronawirus w Hiszpanii Źródło: PAP/EPA / Javier Blasco
MAŁGORZATA WOŁCZYK I I W ubiegłym tygodniu w ogniu krytyki wielu światowych mediów stanął hiszpański rząd Sancheza: "To jeden z najciemniejszych i najbardziej dramatycznych momentów w najnowszej historii Hiszpanii" – pisze Giles Tremlett w "The Guardian". "Socjalistyczny rząd Pedro Sáncheza zareagował późno i niezręcznie". Wszystkie doskonale już znane kardynalne zaniedbania socjalistów z Madrytu powtórzyły też na swoich stronach "Corriere della Sera", "New York Time" i "Le Monde".

Organizacja wielotysięcznych manifestacji 8 marca w Hiszpanii, przy zatajeniu przez rząd danych o liczbie zakażonych i jednoczesnym nawoływaniu do wyjścia na ulice – powoli wychodzi na jaw we wszystkich mediach światowych. Ale to nie koniec kryminalnych praktyk koalicyjnego rządu socjalistów z neo-komunistami z partii Podemos. Zwyczajnie świat jest zbyt zajęty ratowaniem życia obywateli, aby zrozumieć zamach stanu, jakiego po cichu dokonał rząd Sancheza.

Tłumaczy to dokładnie uznany dziennikarz i pisarz José Javier Esparza, także twarz niezależnej telewizji Intereconomía TV w artykule "Technika zamachu stanu":

1) Deklaracja stanu alarmowego, konstytucyjnie uzasadniona sytuacją zostaje zinterpretowana przez rząd w postaci nielimitowanych uprawnień do interwencji, rekwizycji, ograniczeń i zakazów w stopniu, jaki nie widziano nigdy wcześniej.

2) Korzystając z ogłoszenia stanu wyjątkowego koalicyjny przywódca komunistycznego skrzydła rządu – wicepremier Iglesias – lansuje usilnie decyzję o nacjonalizacji prywatnych usług zdrowotnych.

3) Dekret stanu alarmowego, zmienia nagle ustawę o służbach bezpieczeństwa (CNI) i stawia na ich czele komunistę Iglesiasa oraz zaufanego człowieka Sáncheza: Ivána Redondo.

4) Jednocześnie rząd znosi kontrolę parlamentarną i scala de facto w ręku pani Przewodniczącej Kongresu socjalistki Meritxell Batet wszelkie działania ustawodawcze

5) 19 marca 2020 r. opublikowane zostaje zarządzenie SND / 261 / 2020, które składa w ręce ministra sprawiedliwości wszelkie działania sądownicze poza kontrolą organów sądowych.

W skrócie: nastąpiło ekstremalne wzmocnienie władzy wykonawczej, zneutralizowanie władzy ustawodawczej, redukcja władzy sądowniczej. Czy stan alarmowy naprawdę tego wymagał? Odpowiedź brzmi: nie. Rząd wkroczył na niebezpieczną ścieżkę autorytarną.

Dyktatura opisana przez Esparzę i nieoglądana nigdzie w Europie knebluje zupełnie opozycję. Czystka w mediach, jaka odbyła się w ostatnim czasie była zapowiada już wcześniej przez wicepremiera Iglesiasa, który groził niezależnym mediom 1 marca 2020: „Demokracja byłaby lepsza gdyby niektórzy dziennikarze z mediów ściekowych znaleźli się tam gdzie powinni być czyli w więzieniu”. Stan wyjątkowy zaprowadzony w Hiszpanii wyniósł go na szefa komisji ds. Służb Specjalnych więc ma w zasadzie nieograniczone możliwości, aby sprawować kontrolę także nad mediami. A przecież i tak zasięg władzy miał ogromny, bo to funkcjonariusze jego partii dostali w zarząd zamian za poparcie rządu Sancheza publiczną telewizję TVE już dwa lata temu.

W ostatnim czasie pracę tracą legendarni komentatorzy i publicyści i to wcale nawet niekojarzeni z prawicą ale zwyczajnie niewygodni: Sánchez Dragó pracował w El Mundo od założenia dziennika, Alfonso Ussía został wyrzucony z „La Razón” po 15 latach pracy. Każdy niepokorny dziennikarz musi się liczyć z nagłym odejściem niezależnie w jakim medium pracuje bo sposoby wpływania na wydawców już są powszechnie znane. Nawet jeśli rząd popełnia serię kryminalnych zaniedbań, jak ostatnio zakup 650 000 fałszywych testów od nielicencjonowanego sprzedawcy chińskiego, trwają zabiegi aby uciszyć prasę.

Hiszpanie, zamknięci w domach wprowadzonym niezwykle restrykcyjnym stanem wyjątkowym nie mają żadnej możliwości zamanifestowania swojego gniewu wobec zaprowadzanej dyktatury socjalistów z komunistami. Jedyne, co byli w stanie zrobić, to 21 marca wyjść na balkony i w desperackim akcie bezradności i tłuc w garnki (można obejrzeć to na You Tubie pod hasłem "cacerolada contra Pablo Iglesias").

Przypomnijmy, Hiszpania obok Włoch przoduje w statystykach śmiertelności spowodowanej przez Covid-19. Padł kolejny niechlubny rekord 832 osoby w 24 godziny, łącznie ofiar śmiertelnych wirusa jest już 5826.

Hiszpanie mają wrażenie, że płyną zamknięci na statku z pijanym kapitanem i kwestią czasu jest, gdy zderzą się czołowo z górą lodową kolejnego wstrząsającego dla nich kryzysu ekonomicznego. Kapitanów jest właściwie dwóch: socjalista Sanchez i komunista Iglesias. Zakładnikiem cały naród dziesiątkowany każdego dnia przez COVID-19 i kryminalne zaniedbania rządu, za które nikt do tej pory nie przeprosił…

Czytaj też:
"Nawet jeśli czeka mnie odpowiedzialność karna". Jaśkowiak składa deklarację
Czytaj też:
Wyłom w rządzie? Wiceminister: Żadne wybory 10 maja nie mogą być przeprowadzone

Źródło: DoRzeczy.pl
Czytaj także