KRZYSZTOF MASŁOŃ, TOMASZ ZBIGNIEW ZAPERT: Jak natrafiła pani na bohaterkę swojej najnowszej książki, której curriculum vitae potwierdza powiedzenie Krzysztofa Kąkolewskiego, że los jest bezkonkurencyjnym scenarzystą?
MARTA SZTOKFISZ: Dziś nie mamy pojęcia, kim była Stanisława Umińska. Ja też tego nie wiedziałam do czasu lektury "Dzienników" Anny Iwaszkiewiczowej, żony Jarosława. Natrafiłam tam na dwa zdania dotyczące współczucia dla biednej Umińskiej wobec nieszczęścia, które ją spotkało, i od razu zerknęłam do przypisu, gdzie wyjaśniono, iż zabiła swego narzeczonego, będącego w ostatnim stadium choroby nowotworowej. Chory cierpiał, środki przeciwbólowe już nie pomagały. Kiedy to przeczytałam, moja pisarska skłonność do grzebania w ciekawych życiorysach kazała mi zająć się tą osobą. Bardzo mnie w tym wsparła koleżanka, która przetłumaczyła wiele artykułów z prasy francuskiej, ponieważ Stanisława Umińska, młoda, zdolna aktorka, kreowana przez reżyserów na przyszłą Modrzejewską, swego narzeczonego zastrzeliła w Paryżu.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.