Ba, można nawet założyć, że PiS się z nieco ukrainosceptycznej linii cichcem jednak wycofuje, skoro zdecydował się ostatecznie na błyskawiczne powołanie ciała niezwykle szkodliwego, jaki ma być komisja ds. rosyjskich wpływów. A to przecież – acz niebezpośrednio – oznacza powrót do retoryki demaskowania „ruskich onuc”, co z kolei wyklucza przejście od infantylnego entuzjazmu ku realizmowi w stosunkach polsko-ukraińskich.
Nawet jednak, gdy nagle niektórzy przedstawiciele obozu władzy zaczęli odzywać się w tonie tych przez siebie wcześniej potępianych w czambuł „onuc”, nie poszły za tym żadne konkrety. Polska nie jest już w stanie przekazać Ukrainie zbyt wiele – i Kijów to doskonale wie, między innymi stąd też zaostrzenie tonu w stosunku do naszego kraju. Wciąż jednak na stole pozostaje sprawa F-16. I tutaj żadnej wstrzemięźliwości z polskiej strony nie ma, choć nie ma też tak ochoczego wysuwania się przed szereg jak dotychczas. Można jednak na podstawie różnych wypowiedzi zakładać, że jeśli te samoloty zaczną być przekazywane przez inne państwa, Polska również do tej akcji dołączy.
Przede wszystkim jednak nadal wydajemy ogromne pieniądze na ukraińskich uchodźców. Jakie konkretnie do tej pory – trudno ustalić, ponieważ władza nie prowadzi żadnej kompleksowej statystyki w tej sprawie. Są jedynie fragmentaryczne dane. Wiemy na przykład, że łącznie na programy 500 Plus, Dobry Start Rodzinny Kapitał Opiekuńczy wydaliśmy ok. 2,6 mld zł.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.