Z półdystansu | Są odprawiane rokrocznie pod koniec roku kalendarzowego. Akcentują unikatowość tego czasu.
Ich nazwa pochodzi od antyfony tradycyjnej pieśni: „Rorate coeli, desuper et nubes pluant justum” („Niebo różowieje, chmury spadają z góry”). Roraty, bo o nich mowa, to nabożeństwo wotywne zwyczajowo rozpoczynające się przed świtem. Prócz świec mszalnych przy ołtarzu pali się roratnia. Wyższa od pozostałych i przewiązaną białą wstążką, symbolizująca patronkę adwentowego oczekiwanie – Maryję.
W licznych parafiach, prowincjonalnych zwłaszcza, zachował się piękny zwyczaj, że wierni gromadnie podążają na roraty niosąc światło. Zazwyczaj pod postacią lampionów.
Źródło: DoRzeczy.pl