Jan Hlebowicz: Studiowałeś na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Wielu wykładowców uczelni wspierało swoich studentów w niezależnych postawach. Wśród nich był Zdzisław Szpakowski, który w czasie drugiej wojny światowej działał w polskim ruchu oporu. Od 1942 roku należał do Narodowych Sił Zbrojnych, a następnie do Armii Krajowej. Po zakończeniu wojny do roku 1947 był członkiem Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. W latach 50. XX wieku nazwano go „wrogiem władzy ludowej”. Wielokrotnie był przesłuchiwany i zatrzymywany przez SB i MO. Wiedzieliście o tym jako studenci?
Piotr Semka: Nie. Profesorowie Szpakowski i Stanowski [W latach 1942–1945 walczył w Szarych Szeregach, należał do Armii Krajowej, brał udział w powstaniu warszawskim. Pod koniec lat 40. dwukrotnie był aresztowany przez funkcjonariuszy UB. W 1951 roku skazano go na karę siedmiu lat pozbawienia wolności, został zwolniony dopiero w 1955 roku – przyp. J.H.] to byli ludzie, których życiorysy poznaliśmy bardziej szczegółowo dopiero po 1989 roku. Jednak ani na moment nie wątpiliśmy, po czyjej są stronie, ponieważ aktywnie angażowali się także w działalność opozycyjną lat 80. Profesor Stanowski był działaczem Klubu Inteligencji Katolickiej. Przez wiele lat pełnił funkcję redaktora miesięcznika „Więź”.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.