Paradoks ten mówi rzecz dość oczywistą, ale jednak często zaskakującą nawet wybitne umysły. Warto jest mianowicie czytać nie tylko autorów podręcznikowych, ale także tych, którzy w podręcznikach się nie tylko nie zmieścili, a nawet w osiągniętym celu swojego myślenia wylądowali daleko poza nimi i gdzieś ostatecznie pobłądzili.
Dyskusja o zakresie władzy papieskiej nieuchronnie zmusza nas do tego, byśmy się cofali do czasów Soboru Watykańskiego I, a nawet okresu nieco go poprzedzającego. Wtedy to trwały rzeczywiste dyskusje nad takimi problemami jak prymat papieski i papieska nieomylność. Ostatecznie Sobór, na czele z papieżem Piusem IX, zlekceważył niepokoje tych, którzy krytykowali ogłoszenie dwóch nowych dogmatów i ustalił, że wiara Kościoła obejmuje także te dwie sprawy.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.