Miał francuski paszport, ale mówił przecież po polsku, miał polskie obywatelstwo. To stąd, z małej górskiej wioski, wywodziła się cała jego familia. I jeszcze to „ł” w nazwisku, tym samym, które ona nosi.
„Nic się w tej historii nie kleiło” – czytamy, ale w dzieciństwie to nie przeszkadzało, a powiedzenie na szkolnym korytarzu, że „moja rodzina pochodzi z Francji”, gwarantowało absolutny towarzyski sukces w rywalizacji z tymi, którzy swoje parantele wywodzili z Krakowa czy z Warszawy. Zwłaszcza gdy można było podeprzeć się pocztówką „stamtąd” czy gadżetem z paczki, bo takie od czasu do czasu przychodziły, a znajdowały się w nich te wszystkie rzeczy, których tu nie było. A że nie było niczego, wszystko wydawało się cudowne.
Zostań współwłaścicielem Do Rzeczy S.A.
Wolność słowa ma wartość – także giełdową!
Czas na inwestycję mija 31 maja – kup akcje już dziś.
Szczegóły:
platforma.dminc.pl
Ten i wiele innych artykułów możecie Państwo przeczytać już teraz.
Zapraszamy do wypróbowania DO RZECZY+ w promocji lub do skorzystania z ofert specjalnych z prezentami
Otrzymacie Państwo: wydania tygodnika „Do Rzeczy”, miesięcznika „Historia Do Rzeczy”, dodatkowe artykuły i programy naszych publicystów: Pawła Lisickiego, Rafała A. Ziemkiewicza, Wojciecha Cejrowskiego.
Czytając wspieracie Państwo naszą pracę. Dziękujemy!
Dostęp aktywowany? Zaloguj się
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.