Nie mam do pana premiera pretensji o to, że musiał w swoich nominacjach na rządowe stanowiska zbalansować wagę poszczególnych koalicjantów, a ci mieli z kolei swoje postulaty, dotyczące personaliów. Nie jestem jednak w stanie pojąć, dlaczego – mając bądź co bądź głos decydujący i zdecydowanie dominując nad Nową Lewicą – pan Tusk zgodził się zrobić ministrem rodziny, pracy i polityki społecznej panią Agnieszkę Dziemianowicz-Bąk.
Gdyby premierem był pan Adrian Zandberg i rząd miałby jednoznacznie lewicowy, a więc i skrajnie niemądry (to właściwie synonimy) program – obecność pani Dziemianowicz-Bąk na tym stanowisku nie byłaby niczym niezwykłym.
Ten i wiele innych artykułów możecie Państwo przeczytać już teraz.
Zapraszamy do wypróbowania DO RZECZY+ w promocji lub do skorzystania z ofert specjalnych z prezentami
Otrzymacie Państwo: wydania tygodnika „Do Rzeczy”, miesięcznika „Historia Do Rzeczy”, dodatkowe artykuły i programy naszych publicystów: Pawła Lisickiego, Rafała A. Ziemkiewicza, Wojciecha Cejrowskiego.
Czytając wspieracie Państwo naszą pracę. Dziękujemy!
Dostęp aktywowany? Zaloguj się