Obszerny apel podpisało 86 z 25 krajów świata. Sygnatariuszki w przygotowanym tekście analizują związki produkcji szczepionek z aborcją, a także zachęcają do ponownego przemyślenia etyczności szczepionek na COVID-19. Jak piszą, "pokornie" odnoszą się także do czynników decyzyjnych w Kościele katolickim, które już wcześniej wydały pozytywne opinie w sprawie szczepionek nawet jesli zostały one wyprodukowane na podstawie linii komórkowych pozyskanych z abortowanych ciał. Powszechnie uważa się, że aborcje te nie miały celu badawczego, a koncerny farmaceutyczne wciąż korzystają z tych samych linii komórkowych pozyskanych kilkadziesiąt lat temu.
Jednak autorki kwestionują ten punkt widzenia i piszą:
"Zło związane z wykorzystaniem linii komórkowych abortowanych płodów nie ogranicza się do samego morderstwa, ale obejmuje także nieustanną komercjalizację ciała dziecka oraz odmowę pochowania jego bezczeszczonych szczątków. Co więcej, wykorzystywanie tkanek abortowanych płodów przy opracowywaniu procedur medycznych z pewnością napędza i zawsze będzie napędzać dążenie do pozyskiwania nowych tkanek abortowanych płodów. Mówiąc prosto, linie komórek płodowych nie mogą trwać w nieskończoność, a producenci szczepionek są silnie zmotywowani do tworzenia nowych linii, które pasują do starych - decydując się na eksperymenty z abortowanymi dziećmi tej samej płci i w zbliżonym wieku. Miało to miejsce wielokrotnie w ciągu ostatnich dziesięcioleci, przy czym najnowsza linia komórek z abortowanych płodów powstała w 2015 roku."
"Rozważmy obecny przypadek szczepionek przeciw COVID-19, wiele spośród których wykorzystuje linie komórkowe abortowanych płodów - albo bezpośrednio w procesie produkcji, albo pośrednio, na etapie testów. Są tacy, którzy twierdzą, że ich użycie jest nie tylko moralne, ale że jest rzeczywistym aktem miłosierdzia wobec bliźniego, wziąwszy pod uwagę rozmiarów pandemii. Z pokorą sugerujemy, że takie stwierdzenia, w tym niektóre oficjalne, wydane przez biskupów, a nawet przez Watykan, opierają się na niepełnej ocenie nauki o szczepieniach i immunologii, i prosimy zwolenników wykorzystania tych szczepionek o ponowną ocenę swoich stwierdzeń w świetle następujących faktów" - czytamy w apelu.
Poniżej prezentujemy cały tekst apelu zostawiając jego ocenę czytelnikom
Aborcja jest współczesną rzezią niewiniątek. My, kobiety, pragniemy, aby nasz kobiecy krzyk był słyszany na całym świecie. Ta deklaracja pochodzi z głębi naszych serc, w których Bóg zaszczepił wyjątkowy instynkt macierzyński - serc, które są oddane obronie sprawy życia i walce z kulturą śmierci. Dlatego z całego serca stwierdzamy: „Nie będziemy współuczestniczyć we współczesnej rzezi niewiniątek i dlatego odmawiamy przyjęcia jakichkolwiek, wszelkich szczepionek wyprodukowanych przy użyciu komórek pochodzących z abortowanych płodów ludzkich”.
Aborcja: źródło tkanki płodowej
Stawmy uczciwie czoła rzeczywistości aborcji. Około jedna na pięć ciąż na świecie kończy się aborcją; szacuje się, że rocznie dokonuje się 40-50 milionów aborcji[1]. Od czasu, gdy biznes aborcyjny rozwinął się na dobre, aż 2,5 miliarda nienarodzonych dzieci zostało zabitych w łonach swych matek. Zastanówmy się przez chwilę nad tą liczbą i spróbujmy zgłębić tę niezgłębioną otchłań.
Wyjątkowo barbarzyńskie okrucieństwo XX wieku, z jego dwiema morderczymi wojnami światowymi i jeszcze bardziej śmiercionośnymi ideologiami, nawet nie zbliża się do ogromnej skali tej światowej rzezi najbardziej bezbronnych istot ludzkich. Jakże mogłybyśmy nie mieć w pamięci tego faktu, gdy zastanawiamy się nad moralnością szczepionek, które produkowane są z komórek pochodzących z abortowanych płodów ludzkich?
To ludobójstwo dokonywane na dzieciach nienarodzonych jest niewyobrażalne w swojej skali, ale jest równie niewybaczalne w swojej ohydnej brutalności: sposób mordowania dzieci jest ponad wszelką wątpliwość barbarzyński. Przywołajmy oczami wyobraźni kilka preferowanych metod chirurgicznej aborcji[2]. Wyobraźmy sobie nienarodzonego chłopca w dziewiątym tygodniu od poczęcia: potrafi on obracać się, marszczyć czoło i połykać. Aby zamordować tego nienarodzonego chłopca, do macicy matki wkłada się wydrążoną rurkę z ostrym końcem, podłącza się ją do potężnej próżni, która rozrywa go na małe kawałki, zasysane następnie do butelki i wyrzucane.
Wyobraźmy sobie teraz nienarodzoną dziewczynkę pod koniec trzeciego miesiąca życia w łonie matki: może ona cicho łkać i czasami to robi, odczuwa też ból. Aby zamordować tę nienarodzoną dziewczynkę, do łona matki wkłada się parę kleszczy, które chwytają, łamią i wykręcają jej kości, aż do całkowitego rozczłonkowania jej ciała, najprawdopodobniej do złamania kręgosłupa i zmiażdżenia czaszki, gdy zostaje ona wyrwana z bezpiecznego ciała matki.
Wreszcie wyobraźmy sobie nienarodzonego chłopca w dwudziestym tygodniu życia płodowego: potrafi on rozpoznać głos swej matki. Aby go zabić, lekarz wkłuwa długą igłę w brzuch matki i wstrzykuje silny roztwór soli, który chłopiec połyka; żrąca trucizna spala go od wewnątrz i z zewnątrz. W ciągu jednego dnia matka faktycznie rodzi swoje martwe lub umierające dziecko. Wiele takich dzieci urodziło się żywych, a następnie zostało pozostawionych bez opieki, by umrzeć. Jest to śmierć bardziej okrutna niż śmierć dzieci składanych w ofierze w Gehennie – w dolinie w pobliżu Jerozolimy, w której starożytni Izraelici składali w ofierze swoje własne dzieci, paląc je żywcem w dłoniach kananejskiego bożka Molocha. Dzieciobójczy ogień pochłaniał je szybciej niż umierają dzisiejsze maleńkie ofiary. Dziś szpony Molocha są lodowato zimne: mały chłopiec drży, aż milknie i nieruchomieje, leżąc w kałuży szybko stygnącej krwi. Niegdyś ciepło otulony w łonie matki, teraz leży bez życia w sterylnym pokoju, nagi od stóp do głów; nie ma nikogo, kto mógłby go opłakiwać[3].
„Owoc” badań nad tkanką płodową
Jakby nie dość było samej liczby i barbarzyńskiej brutalności tych aborcji, części ciała abortowanych dzieci są obecnie zbierane[4] do celów badań medycznych w ramach współczesnego, fetyszystycznego horroru. Aborcjoniści przyznali się do takiej zmiany procedur chirurgicznych[5], która pozwala zachować niektóre części ciała w stanie nienaruszonym, tak aby mogły być wykorzystane przez naukowców. Wyobraźmy sobie tego samego małego chłopca, którego nie spaliła sól fizjologiczna, ale który żywcem padł ofiarą horroru na miarę ofiar z ludzi składanych przez Azteków wyrywających serca pokonanym, gdy ci leżeli dysząc na ofiarnych ołtarzach. Po porodzie, być może dokonanym przez cesarskie cięcie[6], chłopczyk odczuwa przeszywający ból, gdy aborcjonista – bez znieczulenia – bardzo szybko wycina mu nerkę, aby jego świeży organ mógł zostać wysłany w nocy do współwinnego badacza[7]. Mając tego świadomość, jakże możemy dobrowolnie czerpać korzyść z poświęcenia życia abortowanych dzieci, stosując szczepionkę, przy której produkcji wykorzystano ich ciała, niezależnie od tego, jak dawno temu to się stało?
Mimo wszystko niektórzy będą jednak utrzymywać, że to zło należy do przeszłości, że dotyczy minionych dekad, inni zaś będą argumentować, że użycie szczepionki skażonej aborcją jest moralnie dozwolone, ponieważ współpraca w złu jest „odległa”[8]. Ale czy te stanowiska odzwierciedlają prawdziwy zakres i powagę sytuacji? Zło związane z wykorzystaniem linii komórkowych abortowanych płodów nie ogranicza się do samego morderstwa, ale obejmuje także nieustanną komercjalizację ciała dziecka oraz odmowę pochowania jego bezczeszczonych szczątków. Co więcej, wykorzystywanie tkanek abortowanych płodów przy opracowywaniu procedur medycznych z pewnością napędza i zawsze będzie napędzać dążenie do pozyskiwania nowych tkanek abortowanych płodów[9]. Mówiąc prosto, linie komórek płodowych nie mogą trwać w nieskończoność[10], a producenci szczepionek są silnie zmotywowani do tworzenia nowych linii, które pasują do starych - decydując się na eksperymenty z abortowanymi dziećmi tej samej płci i w zbliżonym wieku[11]. Miało to miejsce wielokrotnie w ciągu ostatnich dziesięcioleci, przy czym najnowsza linia komórek z abortowanych płodów powstała w 2015 roku[12]. Ponadto, na skutek znamiennego braku oburzenia wobec tych linii komórkowych, badania biomedyczne wykorzystujące abortowane dzieci zostały w ostatnich dekadach poszerzone o zbieranie ciał zamordowanych dzieci nienarodzonych[13] i handlowanie nimi w celu wykorzystania ich w badaniach, których prowadzenie na istocie ludzkiej normalnie zostałoby uznane za nieetyczne[14]. Moloch nigdy nie jest nasycony.
Wszystkie te formy zła ulegają jedynie utrwaleniu i są promowane poprzez bierną akceptację skażonej moralnie szczepionki na „zasadach tymczasowych”. Zastanówmy się nad faktem, że szczepionka MMR, która została opracowana w 1971 roku i jest sprzedawana przez firmę Merck, była narzucana jako obowiązek moralny[15] ze względu na jej potencjał minimalizowania zespołu różyczki wrodzonej (czego zresztą nie robi[16]). MMR zawiera wątpliwy moralnie składnik różyczki, którego opracowanie wymagało wykonania prawie stu oddzielnych aborcji[17], i pomimo oświadczeń naszych hierarchów, że katolicy stosujący tę szczepionkę muszą sprzeciwiać się jej używaniu w inny sposób[18], po pięćdziesięciu latach jest ona nadal stosowana. Istotnie, ogólne przyzwolenie na szczepionki skażone aborcją, szczególnie ze strony chrześcijan, przyczyniło się jedynie do rozwoju kultury śmierci[19]. Ani głosy pasterzy, ani wiernych nie zagłuszyły milczącej aprobaty wyrażającej się poprzez ich zaniechania. Nie możemy siedzieć z założonymi rękami, gdy wykorzystywanie abortowanych płodów ludzkich w badaniach medycznych jest stopniowo normalizowane jako „niefortunna” część współczesnej medycyny. Nadszedł czas, aby duchowni i świeccy odważnie stawili czoła temu okrucieństwu i z „maksymalną determinacją”[20] bronili prawa do życia tych, którzy są najbardziej bezbronni. Należy położyć kres tym nikczemnym efektom ubocznym aborcji.
Szczepionki przeciw COVID19 a tkanka płodowa
Rozważmy obecny przypadek szczepionek przeciw COVID-19, wiele spośród których wykorzystuje linie komórkowe abortowanych płodów[21] - albo bezpośrednio w procesie produkcji, albo pośrednio, na etapie testów. Są tacy, którzy twierdzą, że ich użycie jest nie tylko moralne, ale że jest rzeczywistym aktem miłosierdzia wobec bliźniego[22], wziąwszy pod uwagę rozmiarów pandemii. Z pokorą sugerujemy, że takie stwierdzenia, w tym niektóre oficjalne, wydane przez biskupów[23], a nawet przez Watykan[24], opierają się na niepełnej ocenie nauki o szczepieniach i immunologii, i prosimy zwolenników wykorzystania tych szczepionek o ponowną ocenę swoich stwierdzeń w świetle następujących faktów:
- W proponowanych szczepionkach, w przypadku których podano, że przy ich produkcji komórki abortowanych płodów zostały użyte „jedynie podczas badań”, wykorzystanie komórek HEK-293 [Human Embryonic Kidney-293/Ludzka Nerka Embrionalna - 293] stanowiło integralną część procesu tworzenia[25] mRNA; komórek tych użyto ponownie w celu potwierdzenia skuteczności mRNA, czasami w formie więcej niż jednego rodzaju[26] testu potwierdzającego.
- Proponowane szczepionki, o których mowa, nie zostały poddane rygorystycznym badaniom pod kątem ich skuteczności w zapobieganiu zakażeniu lub rozprzestrzenianiu się SARS-CoV-2[27]; były natomiast oceniane pod kątem zmniejszenia nasilenia objawów u osób, u których wystąpiły „potwierdzone przypadki” COVID-19. Nawet ta ocena skromnego efektu ochronnego może być poważnie zawyżona[28].
- Średni wskaźnik przeżycia po zakażeniu SARS-CoV-2 jest wyższy niż 98,3 proc.[29] i nie jest prawdopodobne, aby szczepionki o tak niskiej skuteczności mogły w sposób znaczący wpłynąć na ten wskaźnik.
- Szczepionka 5-10 razy częściej wywołuje reakcje niepożądane niż szczepionki przeciwko grypie i 15-26 razy częściej wywołuje bóle głowy, zmęczenie i zawroty głowy (według danych VAERS[30]). Szczepionka spowodowała również wiele poważniejszych reakcji i liczne zgony[31]. Zebrane dane dotyczące bezpieczeństwa są niewystarczające do określenia możliwych skutków długoterminowych[32].
- Eksperymentalny charakter szczepionki[33] sprawia, że nakłanianie, przymuszanie lub zmuszanie ludzi do jej przyjęcia jest bezpośrednim naruszeniem Powszechnej Deklaracji Bioetycznej i Praw Człowieka[34].
Wszystkie te czynniki razem wzięte dowodzą, że oświadczenia usprawiedliwiające użycie skażonych aborcją, proponowanych szczepionek przeciw COVID-19, nie tylko ignorują powagę i bezpośredni charakter zbrodni popełnianych na dzieciach nienarodzonych; lekceważą one także naukowe dowody dotyczące tej choroby i nieadekwatność proponowanych obecnie szczepionek jak również znane ryzyko wiążące się z ich przyjmowaniem.
Podsumowując, jako chrześcijanki jesteśmy wezwane do przyjęcia umysłu Chrystusa i zjednoczenia naszych serc z Najświętszym Sercem Jezusa i Niepokalanym Sercem Maryi. Dlatego nie będziemy kolaborować przy tym monstrualnym kulcie dzieciobójstwa. Nie możemy dłużej składać Molochowi tej ofiary; nadeszła godzina, abyśmy naśladowały pierwszych chrześcijan w ich gotowości oddania życia za Prawdę. Nie będziemy współwinne. Nadszedł czas, aby się przeciwstawić!
8 marca 2021 r.
Wspomnienie św. Jana Bożego, patrona szpitali i chorych
Międzynarodowy Dzień Kobiet
SYGNATARIUSZKI (86 kobiet z 25 krajów)
SYGNATARIUSZKI O MIĘDZYNARODOWEJ SŁAWIE: (2)
dr Wanda Półtawska, polska lekarz medycyny, specjalista w dziedzinie psychiatrii, ofiara pseudomedycznych eksperymentów w niemieckim nazistowskim obozie koncentracyjnym w Ravensbrück
Abby Johnson, amerykańska aktywistka antyaborcyjna
***
POZOSTAŁE SYGNATARIUSZKI WEDŁUG REGIONÓW GEOGRAFICZNYCH:
AFRYKA (6)
Lesotho
Celestina Tiheli, dyrektor Human Life International Lesotho
Kenia
Maximiliane Muninzwa, działaczka pro-life
Namibia
Marion Matheis, właścicielka prywatnej praktyki pielęgniarskiej, działaczka pro-life
Tanzania
Alice Kawonga Hagamu, Human Life International Tanzania
Zimbabwe
Monica Chihambakwe, Human Life International Zimbabwe
Veronica Chawasemerwa, Human Life International Zimbabwe
AMERYKA (54)
Ameryka Środkowa
Gwatemala
Mercedes Wilson de Arzu, założycielka i dyrektor Familia de las Americas
Kostaryka
Clara Milena Perdomo, specjalista w dziedzinie psychopedagogiki, członkini Opciones Heroicas, instruktorka naturalnego planowania rodziny przy Konferencji Episkopatu Kostaryki
Ameryka Południowa
Meksyk
Dr Pilar Calva, specjalista w dziedzinie genetyki klinicznej, profesor bioetyki, doradca Derechos del Concebido.
Arlene Gugino Gaytán, członkini Mision Guadalupana i Rady Diecezjalnej Meridy na rzecz kaplic Wieczystej Adoracji
Laura Rebeca Lecuanda Gómez, dyrektor Centro de Ayuda Para la Mujer en Ensenada w Baja California
Marcela Vaquera Guevara, przewodnicząca Frente Nacional por la Familia w Baja California
Effy de Lille, licencjat w dziedzinie nauk o rodzinie, Centro cultural Mater Dei
María del Carmen Limón, koordynator Asociación Mexicana para la Superación Integral de la Familia
Rubí Peniche de Mac Gregor, działaczka pro-life w Chiapas
Brenda Lourdes Del Río Machín, działaczka na rzecz praw kobiet, dyrektor Que viva Mexico
Patricia López Mancera, przewodnicząca Centro de estudios y formación integral para la mujer i koordynator Frente Nacional por la familia Quintana
Mercedes Pizzuto de Marván, historyk sztuki, ekspert w dziedzinie doradztwa rodzinnego, przewodnicząca Por la Vida y la Familia w Querétaro.
Marta Eugenia Menéndez Losa, członkini 40 dias por la Vida
Gladys Noemí Alayola Montañez, świecka osoba konsekrowana w Instituto para la Liberación y Crecimiento Espiritual de las Almas
Gabriela Tejeda Morales, konsultantka rodzinna, dyrektor Vida y familia
Rossana Villares Moreno, Movimiento Frena
Silvia Rovelo Nájera, Grupo Apostolico Betel
Luz Marie Orcí, profesor uniwersytetu i założycielka Organización para la Restauración, Consolidación e Integración de la Familia.
Lilia Pastrana, członkini 40 dias por la Vida
Patricia Pesqueira de Erosa, członkini Mision Guadalupana
Veronica Dorbecker Puerto, członkini Mision Guadalupana
Claudia Susana Nevárez Quintana, licencjat w zakresie stosunków przemysłowych, członkini Red de Apoyo a la Familia
Fernanda Patricia Teran Quintero, licencjat w dziedzinie przedsiębiorczości międzynarodowej, koordynator działań politycznych w Coalicion de grupos a favor de la vida y la familia.
Mireya del Carmen Rivera Ramirez, świecka osoba konsekrowana w Instituto para la Liberación y Crecimiento Espiritual de las Almas.
Alma Elisa Saldaña Rivera, licenjuszka nauk prawnych, koordynatorka Coalicion de grupos a favor de la vida y la familia.
María de los Angeles Pavón Rodriguez, członkini Asociación Católica Internacional Consecratio Mundi
Susana Troyo Rodriguez, świecka osoba konsekrowana w Instituto para la Liberación y Crecimiento Espiritual de las Almas
Aida Rosa Cardin de Rosado, członkini Mision Guadalupana
Alejandra Yáñez Rubio, adwokat w Conciencia y Derechos Humanos
Adriana Olguín Ruiz, członkini Familia Religiosa del Inmaculado Corazón y de la Divina Misericordia
Maria Luisa Rubio Barthell de Ayuso, członkini Mision Guadalupana
Carmen Moreno Sánchez, członkini Mision Guadalupana
Ileana López Rscoffie, członkini Mision Guadalupana
Suhad Serna Slim, dyrektor, licencjat w dziedzinie edukacji podstawowej, przedstawiciel Ola Celeste SalvemosLas2Vidas
dr María de Lourdes Pérez Soto, lekarz anestezjolog
Antonieta López Valdés, licencjat w dziedzinie bioetyki
Cecilia Alvarez Vales, członkini Mision Guadalupana
Andrea Ana Paula del Villar, dyrektor i założycielka Fundación Tu Decide
Isabel Olguín Villar, członkini Brigadas Católicas
Haydee Namur Zurita, członkini Asociación Católica Internacional Consecratio Mundi
Stany Zjednoczone Ameryki
Pamela Acker, MSc, autorka książki “Vaccination: A Catholic Perspective” (2020)
dr Deirdre M. Byrne, POSC, Little Workers of the Sacred Hearts, Chirurg Ogólny
dr Grazie Christie, lekarz radiolog, doradca strategiczny The Catholic Association, gospodarz programu radiowego EWTN “Conversations with Consequences”
dr Angela Lanfranchi, lekarz medycyny, współzałożycielka Breast Cancer Prevention Institute
Debi Vinnedge, założycielka organizacji Children of God for Life
Ameryka Południowa
Argentyna
Marcela Errecalde, rzecznik Latinoamerica por las 2 Vidas, działaczka na rzecz praw człowieka
Yamila Alfonsina Ríos, położna
Brazylia
Anna Carolina Papa Tavares de Oliveira, prawnik pro-life
Chirlei Matos Santos, pielęgniarka
Christine Nogueira dos Reis Tonietto, posłanka pro-life
Ekwador
Sonia Maria Crespo, psychoterapeutka rodzinna, dyrektor Fundación Familia y Futuro
Amparito Medina Guerrero, koordynator projektów rozwoju społecznego, działaczka na rzecz praw człowieka, Red Vida y Familia
Ximena Izquierdo, kierownik EWTN w Ameryce Łacińskiej
Paragwaj
Hadhara Brunstein, lekarz medycyny i endokrynolog, przewodnicząca Médicos por la Vida Paraguay
Wenezuela
Christine de Marcellus Vollmer, prezes Provive, Alive to the World
AZJA (13)
Japonia
Sakura Izumi, aktywistka pro-life
Shigeko Ooka, sekretarz japońskiego ruchu pro-life
Kazachstan
Dina Khalelova, pediatra i działaczka pro-life, Kazachstan
Asel Schultz, posługa na rzecz uzdrowienia po aborcji, wolontariuszka "Podaruj Życie", Kazachstan
Malezja
Dorothy Kuek, Human Life Service Miri, Malezja
Filipiny
dr Ligaya Acosta, dyrektor regionalny na Azję i Oceanię w Human Life International
dr Cynthia Domingo, Lekarze dla Życia
dr Jacqueline King, Lekarze dla Życia
dr Dolores Octavia No, była przewodnicząca organizacji Lekarze dla Życia
dr Eleanor Palabyab, była przewodnicząca organizacji Lekarze dla Życia
Tajwan
s. Fideles, dyrektor Ośrodka Prolife im. św. Joanny Beretty Molli
Meilin Liang, Ośrodek Prolife im. św. Joanny Beretty Molli
Ruihua Wong, Ośrodek Prolife im. św. Joanny Beretty Molli
EUROPA (11)
Austria
dr Eva-Maria Hobiger, lekarz medycyny, radioonkolog, Wiedeń
Francja
Karen Darantière, katolicka matka, współzałożycielka Bractwa Maryi Współodkupicielki
Jeanne Smits, magister prawa, dziennikarka i blogerka pro-life
Niemcy
Hedwig v. Beverfoerde, rzecznicz Aktionsbündnis für Ehe und Familie - DemoFürAlle
Dorothee Ehrhardt, członek zarządu Europäishce Ärzteaktion
Gabriele Kuby, socjolog i autorka książki „Globalna rewolucja seksualna: Likwidacja wolności w imię wolności” (2015)
Inge M. Thürkauf, aktorka, dziennikarka i prorodzinny mówca publiczny
Polska
Kaja Godek, założycielka Fundacji Życie i Rodzina
Rosja
Olga Kukhtenkova Ph.D., rosyjska redaktor IFamNews, działaczka na rzecz praw rodziny
Alexandra Mashkova, koordynator kampanii organizacji pozarządowej „For Family Rights", założycielka „Immune Response", ruchu przeciwko przymusowym szczepieniom
Hiszpania
dr Isabel Bellostas Escudero, pediatra i członkini organizacji Médicos por la verdad
[1] Thomas D. Williams, PhD, “Global Abortions Surpass 1.1 Million in First Ten Days of New Year”, Breitbart, 10 stycznia 2021.
[2] “All the Facts You Ever Need to Know about Abortion Methods”, LifeSiteNews.com.
[3] Z podziękowaniami dla Karen Darantière, “Devons-nous refuser les vaccins fabriqués à partir de cellules dérivées de fœtus humains avortés?”, Le Blog de Jeanne Smits, 26 stycznia 2021.
[4] Meredeth Wadman, “The Truth about Fetal Tissue Research”, Nature Magazine, 9 grudnia 2015.
[5] Debra Vinnedge, “Forsaking God for the Sake of Science”, Children of God for Life, 13 czerwca 2012.
[6] Ibid.
[7] Debra Vinnedge, “Aborted Fetal Cell Line Vaccines and the Catholic Family: A Moral and Historical Perspective”, Children of God for Life, październik 2005.
[8] Bractwo św. Piusa X, “Is it Morally Permissible to Receive the Covid-19 Vaccine?”, Society of Saint Pius X, 4 grudnia, 2020.
[9] Dr Theresa Deisher, “Recently Aborted Baby DNA in Vaccines”, Sound Choice Pharmaceutical Institute, 1 listopada, 2019.
[10] Debra Vinnedge, “Aborted Fetal Cell Line Vaccines and the Catholic Family: A Moral and Historical Perspective”, Children of God for Life, październik 2005.
[11] Christine Beiswanger PhD, “A Brief History of IMR-90”, Coriell Institute for Medical Research, 2004
[12] Carol Szczepaniak, “The Ethics of the Walvax-2 Cell Strain”, Nebraska Coalition for Ethical Research, 14 marca 2016.
[13] “Coalition Fetal Tissue Research Letter”, Endocrine Society, 16 września 2019.
[14] Stacy Trasancos, “How Aborted Children are Used in Medical Research in 2020”, National Catholic Register, 15 grudnia 2020.
[15] “Moral reflections on vaccines prepared from cells derived from aborted human fetuses”, Pontifical Academy for Life, 9 czerwca 2005.
[16] Catherine J.M. Diodati, “Immunization: history, ethics, law and health”, Integral Aspects, 1999.
[17] Debra Vinnedge, “Vaccines from Abortion: Time to Report the Truth”, Children of God for Life, 20 maja 2019.
[18] “Instrukcja Dignitas Personae dotycząca niektórych problemów bioetycznych”, Kongregacja Nauki Wiary, 8 września 2008.
[19] Jan Paweł II, “Encyklika Evangelium Vitae”, 25 marca 1995.
[20] Jan Paweł II, “Posynodalna Adhortacja Apostolska Christifidelis Laici”, 30 grudnia 1988.
[21] “Covid-19 Vaccines and Treatments in Development”, Children of God for Life, 12 stycznia 2021.
[22] “Pope Francis to have Covid-19 vaccine, says it is the ethical choice for all”, Reuters, 9 stycznia 2021.
[23] Przewodniczący Komisji Doktryny i Komisji Działalności Pro-Life, “Moral Considerations Regarding the New Covid-19 Vaccines”, Konferencja Biskupów Katolickich USA.
[24] “Note on the morality of using some anti-Covid-19 vaccines”, Kongregacja Nauki Wiary, 21 grudnia 2020.
[25] Daniel Wrapp, et al. “Cryo-EM structure of the 2019-nCoV spike in the prefusion conformation”, Science Magazine, 13 marca 2020.
[26] “Guidance on Getting the COVID-19 Vaccine”, Children of God for Life.
[27] Pfizer, “A Phase 1/2/3 Study to Evaluate the Safety, Tolerability, Immunogenicity, and Efficacy of RNA Vaccine Candidates Against COVID-19 in Healthy Individuals”, BioNTech.
[28] Peter Doshi, “Pfizer and Moderna’s ‘95% effective vaccines—we need more details and the raw data”, thebmjopinion, 4 stycznia 2021
[29] John P A Ioannidis, “Infection fatality rate of COVID-19 inferred from seroprevalence data”, Bulletin of the World Health Organization, 14 października 2020. Article ID: BLT.20.265892.
[30] VAERS, Vaccine Adverse Event Reporting System.
[31] Amanda Woods, “23 die in Norway after receiving Pfizer Covid-19 vaccine: officials”, New York Post, 15 stycznia 2021.
[32] Wywiad z Billem Gatesem, “Vaccine Safety Compromise”, BBC Breakfast, 12 kwietnia 2020
[33] “How the Pfizer-BioBTech Covid-19 Vaccine was Developed”, 60 Minutes, 21 grudnia 2020.
[34] ONZ, “Universal Declarations on Bioethics and Human Rights”, 19 października 2005.
Czytaj też:
Kard. Blase Cupich komentuje zakaz błogosławienia związków homoseksualnych
Czytaj też:
Bunt dwóch grup księży w sprawie błogosławieństw dla homoseksualistów