Poniżej treść laudacji, którą wygłosiła Zuzanna Dąbrowska:
Życie warte jest rozmowy. Życie warte jest wysiłku. Jest warte uwagi, starań, troski i życzliwości. Każde życie. Takie, które wydaje się być przegrane już na starcie, bo nie jest chciane. Życie uzależnione, pogubione, w podartych ubraniach, ale też takie, które wygląda na pełne sukcesów, a kryje w sobie otchłań smutku. Życie mężczyzny, który dźwiga na barkach odpowiedzialność za rodzinę i obawia się okazać słabość, nie lubi mówić o tym, co go boli. Życie kapłana, który ma być pasterzem i przewodnikiem, ale jak ma nim być, skoro sam nie wie, w którą stronę iść? Jest przecież tylko człowiekiem. Życie zdradzonej przez męża kobiety, która została z trójką dzieci; życie nastolatka, który nie czuje miłości rodziców. Życie matki, której syn swojego życia nie udźwignął. Syna, którego ojciec postanowił nagle swoje życie przerwać i zostawił w sercu wyrwę nie do zasypania.
Rozmowy i pamięci warte jest też życie, które miało być zapomniane, przysypane piachem i gruzem. Życie bohaterskie, którego mieliśmy nigdy nie poznać i fizycznie nie odnaleźć. Którego mieliśmy nie czcić, nie badać i nie przekazywać kolejnym pokoleniom. Życie, które brutalnie odebrano w wilgotnej celi na Rakowieckiej.
Nie bez powodu słowo „życie” padło w tej laudacji tak wiele razy. Bowiem laureat nagrody specjalnej portalu DoRzeczy.pl to człowiek, którego największą troską jest życie. Z jednej strony troszczy się o nie tu i teraz, poprzez zaangażowanie w edukację, profilaktykę oraz wsparcie dla osób dotkniętych dramatem samobójstwa. Zarówno w odniesieniu do samego siebie, jak i kogoś bliskiego. Jego działalność w ramach platformy „Życie warte jest rozmowy” stanowi odpowiedź na jedną z – można to chyba rzec - chorób naszej cywilizacji.
Z drugiej strony, nasz laureat o życie dba przypominając nam bohaterskie życia tych, których już nie ma.Robi to poprzez posługę kapłańską w Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL. O przywracanie godności życia zabiegał biorąc udział w godnych najwyższego uznania pracach poszukiwawczych zespołu prof. Krzysztofa Szwagrzyka na terenie kwatery „Ł” na warszawskich Powązkach. Mowa o człowieku, który nie zgadza się, aby Kościół ograniczyć do kwestii wiary, choć Ewangelia jest rzecz jasna najważniejsza. Przypomina, że Kościół powinien głosić miłość Ojczyzny i co kluczowe – sam jest żywym przykładem takiej postawy. Podkreśla, że pamięć i poszukiwanie wciąż nieodnalezionych Żołnierzy Wyklętych to zadanie, które państwo musi doprowadzić do końca bez względu na to, czy to politycznie opłacalne.
Ponad wszystko, mowa o gorliwym i wierzącym kapłanie, który ze swoją misją, dzięki dziennikarskiemu doświadczeniu, potrafi dotrzeć do ludzi młodych.
Mam ogromną przyjemność ogłosić, że nagrodę specjalną portalu DoRzeczy.pl otrzymuje ks. Tomasz Trzaska, kapelan Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL, ekspert Biura ds. Zapobiegania Zachowaniom Samobójczym Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie.