Wyznania łgarzy
  • Piotr GociekAutor:Piotr Gociek

Wyznania łgarzy

Dodano: 
Gabriel Garcia Marquez w 2002 roku.
Gabriel Garcia Marquez w 2002 roku. Źródło: Wikimedia Commons / Jose Lara
Jest rok 1967, gorący lipiec w Limie. W uniwersyteckiej auli, przed tłumem czytelników, dwóch pisarzy: Mario Vargas Llosa i Gabriel García Márquez prowadzi fascynujący dialog o literaturze, historii i życiopisaniu.

Wiemy, po co nam architekci, inżynierowie albo lekarze. Ale do czego służy pisarz? – zastanawia się Mario Vargas Llosa. I od tego pytania rozpoczyna swą rozmowę z Gabrielem Garcíą Márquezem. Właśnie ukazała się w Polsce pt. „Dwie samotności. Dialog mistrzów”. Ktoś powie, że kokieteryjnie lub prowokacyjnie, wedle mnie to raczej dowód na to, że nawet najwięksi, najwybitniejsi i najbardziej utalentowani dzielą lęk powszechny wśród wszystkich żyjących z zaczerniania papieru. Dla kogo to wszystko? Po co?

Cały artykuł dostępny jest w 18/2021 wydaniu tygodnika Do Rzeczy.

Czytaj także