W dzień Wszystkich Świętych 1918 r. rozpoczęła się bitwa o Lwów, która trwała aż do maja następnego roku. Oblężenie miasta, bohaterska postawa i poświęcenie jego mieszkańców, zwłaszcza ofiarność Orląt Lwowskich, a przede wszystkim fakt, że to wspaniałe polskie miasto nie jest już w Polsce, powinno nam przypominać, że z obroną suwerenności się nie igra.
Kolejna rocznica zwycięskich walk o polski Lwów, a jednak naznaczona smutkiem, gdy wspomnimy choćby los monumentu lwów na cmentarzu Łyczakowskim przy kwaterze obrońców Lwowa, haniebne zakutych w paździerzowe klatki; smutkiem także, gdy pomyślimy o niemocy polskiej dyplomacji, niezdolnej do zapewnienia temu miejscu właściwej mu godnością i poszanowania ze strony naszych sąsiadów, rzekomych partnerów… A jeśli dyplomacja polska – siła miękka – bywa bezsilna w kwestiach czysto symbolicznych, to warto w takim razie zadać sobie pytanie, w jakim stanie są nasze siły twarde, mające zapewnić ostateczną obronę kraju, tj. armia.
Źródło: DoRzeczy.pl