Wypowiedź lidera uwydatnia – przykład jeden z wielu – że społeczeństwu można bezczelnie serwować oczywiste sprzeczności logiczne, bez reakcji z jego strony. Jakby tego było mało, Donald Tusk dał przy okazji jasno do zrozumienia, że demokracja w Polsce jest fikcją, choć pewnie mamy to, na co zasługujemy: Polacy najwyraźniej nie kwapią się do wymagania od swych elit spójności rozumowania czy poprawy jakości życia politycznego w ogóle.
Piszę o Polakach mając na myśli nas, jako społeczeństwo, gdyż nie sądzę, że problem dotyczy jedynie właściwych adresatów cynizmu Donalda Tuska. Obóz władzy w swych przekazach propagandowych, zwłaszcza, gdy idzie o wywijanie kota ogonem, również ochoczo traktuje swój elektorat jako istoty nierozumne, podatne na manipulacje słowne, kierujące się skojarzeniami i emocjami, a nie prawami logiki. Tak, nasze elity społeczne – bo do polityków można by dorzucić dziennikarzy, celebrytów (tych, to w zasadzie systematycznie) oraz, niestety, część akademików czy nawet duchownych – zachowują się jakby podstawowa zasada myślenia, tj. zasada niesprzeczności, była u ich odbiorców co najwyżej bogiem nieznanym, z którym zresztą oni sami chyba też nie mają za bardzo po drodze, jeśli w ogóle kiedykolwiek palili przed nim kadzidło ofiarne.