Merecz – miasto królewskiej miłośnicy

Merecz – miasto królewskiej miłośnicy

Dodano: 
Merecz w XIX w.
Merecz w XIX w. Źródło: Napoleon Orda - Napoleonas Orda. Senosios Lietuvos architektūros peizažai, V. Levandaus/CC BY-SA 4.0
Przewodnik turystyczny po I Rzeczypospolitej || Merecz, za czasów krzyżackich zwany Merkenpille lub Merken, pierwszy raz wzmiankowany jest pod rokiem 1377, kiedy Gotfryd Linden zdobył i złupił gródek.

W 1391 r. książę Witold odbił zamek, w wyprawie zimowej dwa lata później zdobył go znowu wielki mistrz Ulryk von Jungingen i tym razem zburzył. Kiedy Litwini odbudowali go po raz kolejny, w 1404 r. zajął go Werner von Tettigen.

W Mereczu do dziś znajduje się jedna z pierwszych świątyń chrześcijańskich na Litwie – fara pw. św. Mikołaja, założona jeszcze przez Władysława Jagiełłę, uposażana potem przez wielkich książąt: Kazimierza iAleksandra, przyszłych królów Polski. Za tego ostatniego funkcjonowała już jako kościół pw. Najświętszej Marii Panny – dziś jest to, po barokowej przebudowie, kościół Jej Wniebowzięcia. Z kolei pozostałością po zamku jest wznoszące się nad Niemnem grodzisko z pięknymi punktami widokowymi.

7 grudnia 1569 r. Zygmunt August nadał Mereczowi prawo magdeburskie, podnosząc go do rangi miast Wielkiego Księstwa Litewskiego. Już wcześniej było to starostwo, którego jednym z pierwszych dzierżawców stał się Jan Zabrzeziński, wojewoda trocki. Król Władysław IV Waza przebywał tutaj, jak podaje Gloger, już w 1630 r., potem jako król w latach 1633 i 1634, wreszcie umarł tu 20 maja 1648 r.

Całość dostępna jest w 41/2022 wydaniu tygodnika Do Rzeczy.

Autor: Jacek Komuda
Czytaj także