Wniebowstąpienie Pańskie jest obchodzone corocznie w 40. dniu od Zmartwychwstania Pańskiego. W wielu krajach dzień ten jest dniem wolnym od pracy. Zazwyczaj święto przypada w maju.
W Polsce w Kościele rzymskokatolickim uroczystość ta – zgodnie z dekretem watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, umożliwiającym przeniesienie święta na najbliższą niedzielę, w krajach, gdzie dzień ten nie jest ustawowo wolny od pracy – od 2004 r. obchodzona jest w VII Niedzielę Wielkanocną. Zmiana podyktowana była chęcią umożliwienia udziału w uroczystościach większej liczbie wiernych.
Dzieje Apostolskie
Przekazy ewangeliczne są zgodne co do tego, że Jezus Chrystus po 40. dniach od swojego Zmartwychwstania z ciałem i duszą wstąpił do nieba. Określenie "Wniebowstąpienie Pańskie" pochodzi z opisu, przekazanego przez apostoła św. Łukasza w Dziejach Apostolskich: "Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba». Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej". (Dz 1, 9-12).
W dziesięć dni po Wniebowstąpieniu Pańskim większość chrześcijan świętuje Zesłanie Ducha Świętego, nazywane zwyczajowo "Zielonymi Świątkami".
Czytaj też:
Baptyści. Kim są? W co wierzą?