W 2020 r. UE była też trzecim największym importerem (13 proc.), za USA (16 proc.) i Chinami (14 proc.). Jednym z kluczowych elementów polityki handlowej Unii są umowy handlowe.
Parlament Europejski zauważa, że nowe umowy handlowe oferują europejskim przedsiębiorstwom nowe możliwości biznesowe, co prowadzi do powstania większej liczby miejsc pracy, natomiast konsumenci mogą oczekiwać większego wyboru i niższych cen.
Jednoczenie istnieje obawa, że umowy handlowe mogą powodować redukcję zatrudnienia w niektórych sektorach ze względu na większą konkurencję, ale – jak podkreśla PE – umowy handlowe zawsze tworzą więcej miejsc pracy niż ich likwidują.
Normy jakości
"Kolejna obawa dotyczy obniżenia wysokich norm jakości produktów, takich jak żywność. Jednak ze względu na to, że UE reprezentuje tak duży rynek, jest ona w stanie narzucić swoje normy przedsiębiorstwom zagranicznym" – wskazuje europarlament. Przekonuje, że dla europosłów normy jakości to nieprzekraczalna granica w umowach handlowych i wszelkie próby ich obniżenia mogą być powodem odrzucenia umowy.
Ponadto, jak zauważa PE, negocjatorzy z ramienia Unii Europejskiej często włączają do umów handlowych klauzule dotyczące praw człowieka i praw pracowniczych, aby poprawić sytuację w kraju, z którym UE prowadzi handel.
Od wejścia w życie Traktatu z Lizbony w 2009 r. umowy handlowe wymagają zatwierdzenia przez Parlament Europejski, zanim będą mogły wejść w życie. Europosłowie muszą również być regularnie informowani o postępach w negocjacjach.
PE zauważa, że udowodnił już, iż nie zawaha się skorzystać z prawa weta, jeżeli ma poważne obawy, jak to miało miejsce w 2012 r., gdy europosłowie odrzucili Umowę handlową dotyczącą zwalczania obrotu towarami podrobionymi (ACTA).
Rodzaje umów
UE zawiera różne rodzaje umów z krajami. Mogą one skupiać się na ograniczaniu lub eliminowaniu barier taryfowych lub tworzeniu unii celnej, dzięki zniesieniu ceł i ustanowieniu wspólnych stawek celnych dla importerów zagranicznych.
Nie dotyczą one jednak tylko ceł. Mogą również dotyczyć inwestycji i postępowania w przypadku sporu o inwestycję. Na przykład gdy przedsiębiorstwo uważa, że decyzja rządu wpływa na jego inwestycje w danym państwie. Duże znaczenie mają również bariery pozataryfowe, takie jak normy dotyczące produktów (na przykład UE wprowadziła zakaz stosowania niektórych hormonów w hodowli bydła z powodów zdrowotnych).
Umowy mogą również chronić tradycyjne produkty spożywcze z Europy poprzez skłonienie państw do rozpoznawania oznaczeń geograficznych. Oznacza to, że oznaczeń produktów można używać tylko wtedy, gdy są one wyprodukowane w regionie i zgodnie z tradycją, z którą są związane. Oznaczenia te chronią produkty przed przywłaszczeniem lub podrabianiem zarejestrowanej nazwy i gwarantują konsumentom prawdziwe pochodzenie produktu. Takie produkty to np. francuski szampan, grecki ser feta czy polska wódka.
Czytaj też:
Niemcy unijnym liderem PKB. Na którym miejscu znalazła się Polska?