30 sierpnia, dowództwo Armii Krajowej na Stary Mieście, w porozumieniu z Komendantem Okręgu Warszawskiego AK płk. Antonim Chruścielem "Monterem", decyduje o ewakuacji załogi Starówki do Śródmieścia. Żołnierze, ludność cywilna i ranni przechodzą kanałami do Śródmieścia i na Żoliborz. Powstańcy próbują też „przebić się” do Śródmieścia, aby utworzyć "korytarz", umożliwiający całkowitą ewakuację rannych i ludności cywilnej.
Wieczorem 30 sierpnia oddziały powstańcze przegrupowują się i przygotowują do przebicia z ul. Bielańskiej w kierunku Hal Mirowskich i Placu Żelaznej Bramy. Atak ma być wsparty też natarciem oddziałów śródmiejskich z Grzybowskiej i Królewskiej.
W Śródmieściu trwa jednak ostrzał niemiecki, szczególnie silne bombardowania przeżywa rejon ulicy Ceglanej, Żelaznej i Placu Grzybowskiego, a także Powiśle.
Również w wyników bombardowań, na Mokotowie wybuchają liczne pożary na Racławickiej, Olkuskiej, Bałuckiej i Kazimierzowskiej. Wybucha pożar m.in. w budynku szpitalnym przy ul. Chełmskiej 19. Ginie wielu rannych i chorych, a prowadzący wielogodzinną akcję ratunkową Powstańcy, ponoszą dotkliwe straty.
Samoloty niemieckie bombardują Sadybę, szczególnie rejon ul. Okrężnej.
Tekst powstał na podstawie materiałów z Muzeum Powstania Warszawskiego.