W nocy ze środy 30 sierpnia na czwartek 31 sierpnia, Powstańcy podejmują próbę połączenia Śródmieścia ze Starym Miastem. Na kilka godzin przed terminem właściwego uderzenia ok. 100 żołnierzy z batalionu „Czata 49” przechodzi kanałami na pl. Bankowy. Ich zadaniem jest atak na tył nieprzyjaciela, ale oddziałom nie udaje się zaskoczył hitlerowców, ginie wielu polskich żołnierzy.
Główne natarcie polskich sił rozpoczyna się między godz. 3 a 4 nad ranem, ale już około godziny 6 rano, w związku z silnym ostrzałem niemieckim szturm załamuje się. Oddziałom śródmiejskim pod dowództwem mjr. Stanisława Steczkowskiego „Zagończyka” również nie udaje się dotrzeć do pl. Bankowego. Polacy na kilka godzin przejmują Koszary Policji przy ul. Ciepłej i wypierają wroga z Hal Mirowskich.
W wyniku akcji oddziałów polskich, ginie kilkuset Powstańców, kolejnych kilkuset zostaje rannych. Próba przebicia się i połączenia siły ze Śródmieścia i Starego Miasta kończy się klęską.
Jednocześnie, w ciągu dnia obrońcy Starego Miasta odpierają generalny szturm niemiecki, wspierany atakami lotnictwa. W wyniku bombardowania dotkliwe straty ponosi batalion „Chrobry I” – jego kwatera w ruinach Pasażu Simonsa zostaje całkowicie zniszczona wraz z sąsiadującym budynkiem szkoły. Pod gruzami ginie około 300 osób, w tym ok. 120 żołnierzy.
Oddziały niemieckie zajmują ostatecznie zrujnowane zakłady „Fiata” przy ul. Sapieżyńskiej i obsadzają ul. Zakroczymską, aż do Kościelnej i wylotu Freta. Powstańcy tracą również ul. Brzozową.
31 sierpnia trwa też ostrzał Sadyby, ale Powstańcy odpierają atak.
Tekst powstał na podstawie materiałów z Muzeum Powstania Warszawskiego.