W nocy z wtorku na środę (z 12 na 13 września) dwie łączniczki AL przepływają na prawy brzeg Wisły. Zostają przyjęte przez gen. Michała Rolę – Żymierskiego i marsz. Konstantego Rokossowskiego.
Czerniaków niezmiennie od 11 września jest głównym celem zmasowanych ataków, gdyż Niemcy dążą do odcięcia Powstańców od Wisły. „ Nieprzyjacielowi szczególnie zależy na odepchnięciu AK od brzegu Wisły, (…) aby panować nad całym lewym brzegiem w momencie gdy Rosjanie przystępować będą do przeprawy przez Wisłę. Niemcy atakują wiec Czerniaków artylerią(...), lotnictwem i natarciami piechoty” – opisują sytuację na południu Warszawy Powstańcy w „Biuletynie”. Niemcy systematycznie zajmują pozycje Powstańców na Powiślu czerniakowskim, w rejonie Portu Czerniakowskiego i po parzystej stronie na ul. Łazienkowskiej.
13 września Polacy wycofują się też z terenu szpitala św. Łazarza, a oddziały niemieckie zdobywają gmach ZUS, gdzie w płomieniach ginie kilkudziesięciu rannych.
Tego dnia Powiśle czerniakowskie traci łączność ze Śródmieściem.
Kolejne zrzuty sowieckie dokonywane są bez spadochronów, co powoduje uszkodzenie dużej części broni i amunicji.
Tekst powstał na podstawie materiałów z Muzeum Powstania Warszawskiego.