Urodzona 16 września 1098 roku Hildegarda, pochodziła z rodziny szlacheckiej. Rodzice, Hildebert i Mechtylda von Bermersheim, oddali ją Bogu jako swoją "dziesięcinę", ponieważ Hildegarda była ich dziesiątym dzieckiem. Kiedy Hildegarda skończyła osiem lat, zaopiekowała się nią przeorysza benedyktynek – Judyta.
Hildegarda zdobyła klasyczne wykształcenie. Lubiła się uczyć, miała wrodzoną zdolność do nauki, ale też umiała wykorzystać zdobytą wiedzę. W 1136 r., kiedy zmarła przeorysza Judyta, Hildegarda zajęła jej miejsce. Wtedy też zdecydowała o przeniesieniu klasztoru z Disibodenbergu do jej rodzinnej miejscowości Rupertsberg. Nowy klasztor ufundowała jej rodzina, ponieważ w poprzednim mniszki dzieliły mury z zakonnikami. To był rok 1150. Piętnaśnie lat później, w 1165 roku, Hildegarda wybudowała jeszcze jeden klasztor dla swoich współsióstr – w Eibingen.
"Sybilla znad Renu"
Będąc przeoryszą, Hildegarda ujawniła, że od 3. roku życia, ma wizje. Wcześniej o tym nie wspominała nikomu, poza spowiednikiem Volmarem, bojąc się inkwizycji. W jednej z wizji, usłyszała polecenie: "Zapisz to, co słyszałaś i widziałaś". W ten sposób zaczęło powstawać dzieło "Poznaj ścieżki Pana". Gdy wiadomość o wizjach dotarła do papieża Eugeniusza III, ten zdecydował się wysłać do klasztoru komisję, która miała wyjaśnić autentyczność cudów. Część z wizji Hildegardy została przedstawiona podczas synodu w Trewirze (1147-1148).
Błogosławieństwo i zgodę na rozpowszechnienie swoich idei Hildegarda uzyskała dzięki św. Bernardowi z Clairvaux. Dostała również nakaz spisywania dalszych objawień. Swoje przeżycia mistyczne Hildegarda spisała w trzech księgach: "Poznaj drogi Pana", "Księga zasług życia", oraz "Księga dzieł Bożych". Hildegarda zdobyła szacunek i uznanie dzięki swoim rozważaniom z zakresu teologii, filozofii i historii naturalnej, które były przyjmowane z zainteresowaniem zarówno w kręgach kościelnych i świeckich. Z kolei publikacje z zakresu medycyny ludowej przyniosly jej miano pierwszej niewiasty pośród lekarzy i przyrodników Niemiec. Hildegarda została nazwana "Sybillą znad Renu".
Święta bez kanonizacji?
Hildegarda zmarła 17 września 1179 r. w klasztorze w Rupertsbergu. Pochowano ją w kościele parafialnym w Einbingen, którego obecnie jest patronką. W 1227 roku rozpoczęto proces kanonizacyjny Hildegardy, jednak w niewyjaśnionych okolicznościach został on przerwany. Mimo to, w XIV wieku Hildegarda z Bingen nad Renem została umieszczona w martyrologium jako święta. W 1971 roku wpisano jej obchód do kalendarza liturgicznego.
W 2012 roku papież Benedykt XVI potwierdził, że Hildegarda z Bingen może odbierać cześć jako święta w całym Kościele, ze względu na swoje zasługi dla Kościoła. 7 października 2012 r. papież ogłosił św. Hildegardę doktorem Kościoła powszechnego. – Św. Hildegarda z Bingen, która była ważną postacią kobiecą XII w., wniosła swój cenny wkład w rozwój Kościoła swej epoki, doceniając dary otrzymane od Boga i okazując się kobietą o żywej inteligencji, głębokiej wrażliwości i uznanym autorytecie duchowym. Pan obdarzył ją duchem prorockim i wielką zdolnością do rozpoznawania znaków czasu. Hildegarda żywiła niezwykłą miłość do świata stworzonego, uprawiała medycynę, poezję i muzykę. Przede wszystkim zachowywała zawsze wielką i wierną miłość dla Chrystusa i Jego Kościoła – ocenił Benedykt XVI.
Czytaj też:
Synod o Synodalności. Podano skład i program II ZgromadzeniaCzytaj też:
Bp Strickland: Modlitwa różańcowa jako "sposób życia"