Ostatki to czas, kiedy kończy się karnawał i możemy po raz ostatni przed Wielkim Postem zaszaleć kulinarnie, zaczynając od tłustego czwartku, a kończąc we wtorek przed Środą Popielcową. Ten czas to zapusty.
Dawniej, chociaż pewnie też teraz, w niektórych domach organizowano imprezy towarzyskie, a stoły uginały się od jedzenia i picia. Nazwa tego wieczoru – „śledzik” – pochodzi z rejonu Kaszub, gdzie śledź był jedną z potraw, która była tania i zarazem najbardziej dostępna przez cały rok. Doskonale też wpisywała się w postny charakter nadchodzącego czasu, czyli Wielkiego Postu. Nazwa ta, tak jak zwyczaj jedzenia śledzia, rozprzestrzeniła się na całą Polskę i teraz już nikt nie powie o wtorkowym wieczorze inaczej niż „śledzik”. Tego wieczoru, oprócz suto nakrytego stołu, nie mogło zabraknąć kropli czegoś mocniejszego, ale tak to już jest, że rybka śledzik lubi pływać.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.